De eerste twee weken rondreizen

Na een laatste week van afscheid nemen, en nog een erg leuke rugby wedstrijd gespeeld te hebben. Vertrok ik zondagochtend (2 maart) vroeg in de ochtend met mn auto richting Wellington om de boot te nemen naar het zuidereiland. Het was een erg mooie boottocht, het was prachtig weer en hele groepen dolfijnen kwamen langs de veerboot zwemmen. Ze vinden het blijkbaar leuk om vlak voor de boot langs te zwemmen, waardoor je ze van behoorlijk dichtbij kon zien. Het laatste deel van de boottocht gaat door de Queen Charlotte Sound, erg mooi om over het water tussen de bergen door te varen!
Die middag ben ik een stuk de Marlborough sounds (waar de Queen Charlotte Sound deel van uitmaakt) ingereden. Eigenlijk zou je op elke hoek wel willen stoppen om van het prachtige uitzicht te genieten, dit dus ook behoorlijk wat keren gedaan. Vanaf de weg was het zowaar nog mooier dan vanaf de boot.
De volgende dag heb ik Mt Stokes beklommen, dit is een van de hoogste pieken in de Marlborough Sounds waardoor ik een heel erg mooi uitzicht had over het hele gebied. Daarna wilde ik eigenlijk een wandeling gaan doen die ik op internet had gevonden, maar er was opeens een hek die zei dat het vanaf daar eigen terrein was en je niet verder mocht, dus helaas. (Het gebeurd wel vaker dat het begin van een wandeling vanaf een boeren terrein is, en dan mag dat, maar in dit geval was het niet echt de bedoeling). Daarna door gereden naar French Pass, ook nog in de sounds, maar steeds ziet het er toch weer heel anders en erg mooi uit. French Pass bleek een dorp te zijn bestaande uit 5 huizen, een school en een camping.
Via Nelson, leuk maar niet heel bijzonder, richting Abel Tasman National Park gereden. Hier wilde ik eigenlijk kayakken en wandelen, maar ik kon helaas niet echt iemand vinden om mee te kayakken en ze laten je niet in je eentje (ook wel begrijpelijk). Dus in plaats daarvan met de watertaxi naar het noorden gevaren, nog steeds langs een paar kleine baaitjes en dergelijke dus toch het idee dat ik het park wel ook een beetje vanaf het water heb kunnen bekijken. Ik ging vanaf waar ik afgedropt was naar het zuiden lopen, maar als snel zou er een stuk zijn dat alleen over te steken is met laag water, wat pas later op de dag zou zijn, dus eerst nog even verder naar het noorden gelopen (hier mogen de boten niet komen). De wandeling is deels over strand, hele mooie stranden, en deels door de heuvels langs de kust. Vooral de side tracks waren erg leuk want zo kom je op kleinere strandjes waar minder mensen zijn. Hoewel ik een paar keer dacht dat ik een afgelegen strandje voor mezelf had gevonden, telkens kwamen er na een paar minuten kayakkers me vergezellen.
Vanaf de Abel Tasman door gereden naar de Golden Bay, onderweg bij Harwoods hole op een hele mooie camping terecht gekomen. Een heel groot uitgestrekt stuk land, schijnbaar is hier ook een deel van de Hobbit opgenomen. Na een erg koude nacht warme het erg snel op dus daar een rustige ochtend gehad en van de rust genoten na het toch behoorlijk goed bezochtte Abel Tasman. Aangezien ik toch bij Harwoods hole in de buurt was daar ook nog even heen gelopen. Ik had er eigenlijk niet al te veel van verwacht maar het was een mega groot diep gat. En er om heen hele mooie rotsen waaraan je duidelijk kon zien hoe de regen er langs liep. Onderweg nog langs de Pupu springs. Het was me aangeraden om s’avonds naar de Mussel In te gaan. Hier brouwen ze hun eigen bier en is er in de weekenden (het was zaterdagavond) een bandje. Het bier smaakte erg goed, maar er bleek deze week ergens anders een feestje te zijn dus met de eigenaren van de camping (die hadden het me eerst aangeraden) op zoek naar dit feestje. Ja echt op zoek want het was een soort huisfeest maar dan in het land, onderweg kwamen we nog wel meer mensen tegen die op zoek waren dus op een gegeven moment stonden we met een stuk of wat autos in de middel of nowhere.. Uiteindelijk aangekomen bleek het een ontzettend hippie feestje te zijn, was hilarisch. Aangezien iedereen er met de auto heen ging, hadden ze in het stuk land ernaast een soort van camping, dus ideaal.
De volgende ochtend een wandeling gemaakt op Knuckle hill, mooie uitzichten over de Wanganui inlet, daarna door richting Farewell spitt. Hier zijn super mooie limestone cliffen en grijze zandduinen. Hier een erg mooie zondsondergang aan de ene kant en een zonsopkomst aan de andere kant gezien.
Daarna ben ik naar de Nelson lakes gereden. Hier heb ik drie dagen in de bergen gewandeld. Een heel stuk over de ‘ridge’ naar een hut aan een berg meer. Een hele mooie plek! Hoewel het water wel erg koud was, natuurlijk toch even een duik genomen. De uitzichten waren super! De wandeling erg mooi!
Daarna via de westkust naar het zuiden gereden, even een kijkje genomen bij de pancake rocks. Tijdens hoog tij zijn hier ook ‘blow holes’ maar helaas is daar ook een goede westerwind voor nodig en die was er niet.
Hokitika was een erg leuk stadje een stuk verder zuiderlijk. Dit dorp staat bekend om zn jade, dus natuurlijk een kijkje genomen in een fabriek. Hier ook wat aardige ‘coasties’ ontmoet zoals de locals zichzelf noemen. Ze hadden net een vis gevangen en die hebben we met zn allen lekker opgepeuzeld. Aangezien het heel gezellig was daar de avond ook maar gebleven. Ik mocht nog langer blijven maar wilde toch door naar de gletchers. Deze waren helaas wat minder bijzonder dan verwacht, vooral indrukwekkend om te zien hoe snel ze kleiner worden (aan de hand van foto’s).
Net een paar tripjes rond lake Wanaka gedaan, erg mooi gebied met meren en bergen. Helaas was het weer alleen voor het eerst wat minder (buitjes, maar gelukkig niet de cycloon en storm die ze al een tijdje verwachtte).
Nu in Queenstown, een wat grotere stad, dat was wel weer even wennen na een aantal keer in een plaats te zijn gekomen die op de kaart staat en ik dus verwachtte dat het wel iets van een stad zou zijn maar het bleek niet meer te zijn dan 5 huizen en een cafe.
Zover erg lekker en vrij zonder planning gereisd, heerlijk! Maar nu ga ik wat wandelingen doen waarvoor je de overnachting moet boeken, en kajakken wat natuurlijk ook geboekt moet worden. Voelt wel raar dat ik gewoon al weet wat ik de komende week ga doen.
Sorry voor het lange verhaal, met het schrijven werd ik duidelijk meer beknopter (vooral om het niet te lang te maken), het is nog steeds geweldig!
X