Gastgezin en normale dag
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sacha
21 September 2006 | Ghana, Kumasi
Hoi allemaal,
Gister even met huis gebeld, en tehoren gekregen dat ik wat meer moet vertellen over mn gastgezin en wat ik nou precies doe zo de hele dag dus dat ga ik nu even doen. Ook vroegen ze om foto's maar heb nog niet echt foto's van mn gastgezin en huis gemaakt dat komt dus de volgende keer, al wel wat foto's van t weeshuis geplaatst, en van mezelf, kokosnoot aan het drinken, en de groep in de grot.
Mn gastgezin bestaat uit vader, moeder, dochter, twee zonen, oma en nichtje. Nichtje is hier alleen in de vakantie om moeder te helpen in het huishouden, ze doet echt onwijs veel en vind het erg leuk om ons te leren hoe ze tomaten pureren enzo, dat soort dingen moet je hier soms met de hand doen. Moeder is lerares engels, maar is vandaag voor het eerst aan het werk, anders was ze de hele dag inhuis druk met huihoudelijke dingen. Ook zei vind het erg leuk om ons de ghanese dingen te leren. Vader is de hele dag weg aan het werk op het ministerie. Hij is erg grappig maar soms wel een beetje knullig. Het zoontje van twee is echt een druktemaker, maar dat maakt het wel altijd gezellig in huis. De zoon van 10 is redelijk stil, maar vind het wel leuk om rumikub te spelen, wat ik voor ze heb meegenomen, valt goed in de smaak. De dochter is een beetje vreemd, als je dr wat vraagt weet je nooit of ze antwoord zal gaan geven, en ze kan soms echt heel onverwacht uit de hoek komen. Maar als je dr hulp nodig hebt omdat je iets niet kan vinden ofzo zou ze altijd helpen. Oma zit meestal op de bank, of is aan het vegen, ze zecht verder niet zo heel erg veel.
Het is een behoorlijk gewoon huis, mn familie is behoorlijk rijk, ze hebben een laptop, dat zijn er echt niet veel hier. Er is geen stromend water, maar dat komt vooral omdat het heel droog is dus dat is uitgeschakeld. Wel wennen hoor zo'n douche waarbij je het water zelf over je heen moet gooien. Vanwege het water tekort is er ook een tekort aan electrisiteit, dit wekken ze hier op met water. Daarom hebben we eens in de 2,5 dag van 6 tot 6 geen electriciteit, dit is dus soms overdag en soms snachts.
Ook moet de was dus met de hand gedaan worden, daar ben ik nog niet helemaal aan gewend en ik doe iets verkeerd, want mn hele handen zijn nu open. Moet dus even wachten voor ik weer kan wassen. Maar alles word hier zo snel vies, omdat die kinderen echt niet de schoonste zijn en omdat je hier verder ook gewoon smerig word. Dus lichte kleren zijn wel handig vanwege de hitte maar daar houd het ook mee op.
Het is hier al vroeg donker en vroeg licht dus als je snachts geen electriciteit hebt heb je dat precies de tijd dat het donker is. Iedereen staat hier al heel vroeg op, maar gaat ook vroeg naar bed, meestal uurtje of 9 uiterlijk 10, en ik sta op om kwart over 6. Komt voor ons ook wel beetje door de temperatuur denk ik.
Over het eten. Jolof rice is een rijst waarbij ze de rijst en de saus een tijdje samen koken waardoor je rode rijst krijgt, de rijst word dus gekruid als het waren. Banku is een plakkerige grijze bal waar je met je handen stukjes afhaald en die in de saus doopt en dan opeet. Yam is een soort aardappel maar dan veel droger, dit eten ze meestal met palavasaus dat is een soort spinaziesaus. Ook hebben ze rijstballen erg lekker, lekkerder dan gewone rijst vind ik. Vooral veel rijst en bonen wat ik eet. Nog geen foufou gegeten, maar dat komt hopelijk snen schijnt lekker te zijn. Redred is ook erg lekker dat is gefrituurde planteens (grote bananen) met een bonen/tomaten saus. Vanmorgen coco gekregen als ontbijt dat was eigenlijk het eerste ghanese eten wat ik niet echt erg lekker vond. Het was een slijmerig goedje waar je wat melkpoeder en suiker bij moest doen en dan gewoon eten. Was te eten, maar ze maken me er niet blijer van. Normaal eet ik witbrood met jam (ja ja echt waar pa en ma) en chocomelk (vinden ze hier heel normaal bij het ontbijt) en een sinaasappel (zijn hier erg lekker!).
Hoe mn dag eruitziet. Ik sta dus vroeg op, ga ontbijten en pak mn spullen, dan neem ik de taxi's naar het weeshuis. Dan ga ik eerst naar het babyhuis waar ik help de kinderen wassen en aankleden. Dan neem ik ze mee naar school, is op het terrijn. Vervolgens hebben ze een paar uur les, vooral veel zingen, heb al minstens 200 keer het abc gezongen denk ik, er word erg veel herhaald. Dan is het pauze en spelen we wat met de kinderen. Na een tijdje zetten we een teil met water klaar zodat ze hun handen kunnen wassen en eentje zodat ze water kunnen drinken. Dan gaan ze eten en delen we het eten uit. Dan moeten de kids slapen gaan wij even afwassen. En vervolgens lunchen en naar de babykamer om daar nog even te spelen met de kleintjes voor we gaan. Dan gaan we meestal naar de stad even met alle vrijwilligers wat drinken voor we naar huis gaan.
De kinderen in het weeshuis leren niet als eerste mama te zeggen maar bruni, dit betekend blanke. Ze weten dat wij het niet echt heel leuk vinden als ze ons zo noemen terwijl ze onze namen weten maar ze weten ook dat we er meestal wel op reageren en dat dat altijd het zelfde is en dat de namen voor elke vrijwilliger anders is en dus moeilijker te onthouden.
Maar ik ga stoppen. Morgen naar mole national park.
Liefs sacha
Gister even met huis gebeld, en tehoren gekregen dat ik wat meer moet vertellen over mn gastgezin en wat ik nou precies doe zo de hele dag dus dat ga ik nu even doen. Ook vroegen ze om foto's maar heb nog niet echt foto's van mn gastgezin en huis gemaakt dat komt dus de volgende keer, al wel wat foto's van t weeshuis geplaatst, en van mezelf, kokosnoot aan het drinken, en de groep in de grot.
Mn gastgezin bestaat uit vader, moeder, dochter, twee zonen, oma en nichtje. Nichtje is hier alleen in de vakantie om moeder te helpen in het huishouden, ze doet echt onwijs veel en vind het erg leuk om ons te leren hoe ze tomaten pureren enzo, dat soort dingen moet je hier soms met de hand doen. Moeder is lerares engels, maar is vandaag voor het eerst aan het werk, anders was ze de hele dag inhuis druk met huihoudelijke dingen. Ook zei vind het erg leuk om ons de ghanese dingen te leren. Vader is de hele dag weg aan het werk op het ministerie. Hij is erg grappig maar soms wel een beetje knullig. Het zoontje van twee is echt een druktemaker, maar dat maakt het wel altijd gezellig in huis. De zoon van 10 is redelijk stil, maar vind het wel leuk om rumikub te spelen, wat ik voor ze heb meegenomen, valt goed in de smaak. De dochter is een beetje vreemd, als je dr wat vraagt weet je nooit of ze antwoord zal gaan geven, en ze kan soms echt heel onverwacht uit de hoek komen. Maar als je dr hulp nodig hebt omdat je iets niet kan vinden ofzo zou ze altijd helpen. Oma zit meestal op de bank, of is aan het vegen, ze zecht verder niet zo heel erg veel.
Het is een behoorlijk gewoon huis, mn familie is behoorlijk rijk, ze hebben een laptop, dat zijn er echt niet veel hier. Er is geen stromend water, maar dat komt vooral omdat het heel droog is dus dat is uitgeschakeld. Wel wennen hoor zo'n douche waarbij je het water zelf over je heen moet gooien. Vanwege het water tekort is er ook een tekort aan electrisiteit, dit wekken ze hier op met water. Daarom hebben we eens in de 2,5 dag van 6 tot 6 geen electriciteit, dit is dus soms overdag en soms snachts.
Ook moet de was dus met de hand gedaan worden, daar ben ik nog niet helemaal aan gewend en ik doe iets verkeerd, want mn hele handen zijn nu open. Moet dus even wachten voor ik weer kan wassen. Maar alles word hier zo snel vies, omdat die kinderen echt niet de schoonste zijn en omdat je hier verder ook gewoon smerig word. Dus lichte kleren zijn wel handig vanwege de hitte maar daar houd het ook mee op.
Het is hier al vroeg donker en vroeg licht dus als je snachts geen electriciteit hebt heb je dat precies de tijd dat het donker is. Iedereen staat hier al heel vroeg op, maar gaat ook vroeg naar bed, meestal uurtje of 9 uiterlijk 10, en ik sta op om kwart over 6. Komt voor ons ook wel beetje door de temperatuur denk ik.
Over het eten. Jolof rice is een rijst waarbij ze de rijst en de saus een tijdje samen koken waardoor je rode rijst krijgt, de rijst word dus gekruid als het waren. Banku is een plakkerige grijze bal waar je met je handen stukjes afhaald en die in de saus doopt en dan opeet. Yam is een soort aardappel maar dan veel droger, dit eten ze meestal met palavasaus dat is een soort spinaziesaus. Ook hebben ze rijstballen erg lekker, lekkerder dan gewone rijst vind ik. Vooral veel rijst en bonen wat ik eet. Nog geen foufou gegeten, maar dat komt hopelijk snen schijnt lekker te zijn. Redred is ook erg lekker dat is gefrituurde planteens (grote bananen) met een bonen/tomaten saus. Vanmorgen coco gekregen als ontbijt dat was eigenlijk het eerste ghanese eten wat ik niet echt erg lekker vond. Het was een slijmerig goedje waar je wat melkpoeder en suiker bij moest doen en dan gewoon eten. Was te eten, maar ze maken me er niet blijer van. Normaal eet ik witbrood met jam (ja ja echt waar pa en ma) en chocomelk (vinden ze hier heel normaal bij het ontbijt) en een sinaasappel (zijn hier erg lekker!).
Hoe mn dag eruitziet. Ik sta dus vroeg op, ga ontbijten en pak mn spullen, dan neem ik de taxi's naar het weeshuis. Dan ga ik eerst naar het babyhuis waar ik help de kinderen wassen en aankleden. Dan neem ik ze mee naar school, is op het terrijn. Vervolgens hebben ze een paar uur les, vooral veel zingen, heb al minstens 200 keer het abc gezongen denk ik, er word erg veel herhaald. Dan is het pauze en spelen we wat met de kinderen. Na een tijdje zetten we een teil met water klaar zodat ze hun handen kunnen wassen en eentje zodat ze water kunnen drinken. Dan gaan ze eten en delen we het eten uit. Dan moeten de kids slapen gaan wij even afwassen. En vervolgens lunchen en naar de babykamer om daar nog even te spelen met de kleintjes voor we gaan. Dan gaan we meestal naar de stad even met alle vrijwilligers wat drinken voor we naar huis gaan.
De kinderen in het weeshuis leren niet als eerste mama te zeggen maar bruni, dit betekend blanke. Ze weten dat wij het niet echt heel leuk vinden als ze ons zo noemen terwijl ze onze namen weten maar ze weten ook dat we er meestal wel op reageren en dat dat altijd het zelfde is en dat de namen voor elke vrijwilliger anders is en dus moeilijker te onthouden.
Maar ik ga stoppen. Morgen naar mole national park.
Liefs sacha
-
21 September 2006 - 17:04
Carmen:
heeyz meiz echt leuk zo'n verhaal te lezen over hoe anders t daar wel niet gaat!vooral dat eten is wel heel erg anders en het lijkt me erg wennen als je geen elektrischetijd hebt of gewoon bepaalde tijden niet!
nog veel plezier en ik kijk uit naar je volgende berichtjuh
liefz carmen -
21 September 2006 - 18:14
Martha:
Heey lieverd,
ik heb je na je eerste berichtje gemaild, heb je dat ontvangen? of is het makkelijker als ik mijn verhaal gewoon hier zet?
ik moest in oekraine al zo erg wennen aan het eten..
Ik vind het echt zo'n raar idee dat jij daar zit! zo ver weg! denk je dat je het er acht maanden uithoud? en hoe lukt het met het engels? nja je komt over alsof je het goed hebt, dus dat is mooi. maar je moet maar veel blijven schrijven;) liefs mij -
21 September 2006 - 19:08
Corrie:
Lieve Sacha
Bedankt voor je uitgebreide verhaal en de foto's Zo hebben we een beetje idee hoe je leven daar loopt. Cees vraagt zich af of je handen stuk gaan doordat je de lokale scherpe zeep gebruikt. hij raad je aan om anders zelf andere zeep te kopen in de stad.
Het was heel fijn om je gisterenavond even aan de telefoon te hebben.
We hopen dat als je dit leest je een mooie tocht naar Mole hebt gehad. Het zal wel een echte reis worden want het ligt een aardig eindje bij je vandaan.
Liefs van ons alle drie Corrie, Cees en Oscar
-
21 September 2006 - 19:48
Oma En Opa:
Heel fijn om te lezen over je ervaringen daar wij kunnen zo goed mee beleven hoe je het maakt, nu besef ik hoe belanrijk de computer is. En de mogelijkheden om zo op grote afstand elkaar te schrijven.Groeten van Oma. -
21 September 2006 - 21:40
Suzan Abbink:
Heeey Sas,
Erg leuk die ervaringen te lezen, een beeld vormen blijft lastig, maar het lukt wel denk ik! Ben erg nieuwschierig naar de foto's en zal ook regelmatig kijken op je site voor verhalen!
Liefs Suzan -
22 September 2006 - 07:59
Hanna:
Hee Sacha!
wat leuk om zo je belevenissen te lezen! Het klinkt allemaal alsof het veel indruk maakt. Dat handwassen is lastig he, in Zuid Amerika gebruikten ze vaak borstels, dan gaan je handen niet kapot. Je Nederlandse kleren overigens wel wat sneller dan normaal:)
Heel veel plezier nog! Liefs, Hanna -
22 September 2006 - 12:38
Aike En Veerle:
heej schat!
terwijl we je berichtje lezen hoor je hier een paar keer: owjah, jah, idd. we herkennen veel in je verhalen! aike die boterhammen met jam eet nadat ze haar indiase eten heeft uitgekotst en het vroege opstaan en het douchen. ben je al een beetje gewend na twee weken? wij wachten nog een beetje op dat gevoel maar we komen erachter dat we best veel kunnen. vandaag 2 riksha's en 2 bussen en op de goede plek uitgekomen;) lees de rest maar op onze site. heb je onze sms gekregen? dikke kus! -
22 September 2006 - 21:24
Karin:
Sacha!
Leuk om te lezen allemaal zeg! Gelukkig heb je het leuk. Zijn de andere vrijwilligers aardig? Leuke foto's ook! Veel plezier nog! Liefs Karin -
23 September 2006 - 13:43
Thea:
Lieve Sas,
leuk om te lezen (voor de tweede keer!) en ook erg leuk om een paar foto's te zien! Veel plezier en sterkte in je derde week. -
24 September 2006 - 07:21
Jade:
Hey sacha:)
klinkt echt vet cool!!
het is wel vet anders lijkt mij!!
is het daar niet heel warm??
het eten lijkt me best raar en geen electriciteit is ook lastig! maar het lijkt me wel vet..!!
veel plezier
dikke kus jade -
24 September 2006 - 07:28
Jade:
heb net ff op google gezocht naar kumasi, ziet er wel mooi uit!!
kus -
24 September 2006 - 08:48
Sondra:
Heej lieve sas! Leuk om een beetje een idee te krijgen van wat je zoal doet! Klinkt allemaal erg leuk en avontuurlijk, mooi dat je het er fijn hebt! Nog een goede tijd gewenst! En het is leuk om wat foto's te bekijken!
Knuffel Sondra -
25 September 2006 - 07:18
Jeroen:
Sacha, ik lees je berichten op de site in Polen, werk nu in Gdansk aan een project. Het is echt heel vreemd om over jouw dagelijks leven te lezen in een land dat ik niet ken, terwijl ik al nauwelijks begrijp in wat voor land ik nu zit. Als gasten krijgen wij twee keer per dag een volledige restaurantmaaltijd aangeboden, maar de wijk waar we ideeen voor moeten verzinnen ziet eruit alsof het bombardement op Gdansk vorig jaar was ipv 50 jaar geleden. de huizen zien er niet uit, en de mensen hangen er maar wat rond want de havens zijn dicht, er is een enorme werkeloosheid.
Zoals jij aan het eind van de dag met je collegavrijwilligers wat gaat drinken om je weer effe normaal te voelen, dat doen wij ook hier, samen een biertje voor we teruglopen door de stikdonkere stad naar onze flatjes. -
25 September 2006 - 14:12
Annefleur:
heey zo te horen gaat het allemaal prima daar, leuk zo'n site, lijkt me erg leuk om daar te zijn. nou nog veel plezier;)) groetjes annefleur -
26 September 2006 - 21:27
Marja:
Hoi Sacha,
wat een leuk verslag. We weten nu iets meer van al je belevenisen. Ik heb het uitgeprint en aan Huib en Anne voorgelezen voordat het misschien al weer weg is. Ze hebben zeer te doen met de kinderen. De foto's heb ik zojuist pas bekeken en zal ze zeker even aan H+A laten zien morgen. Wat een stel. Je zult wel heel wat meemaken. Goed om dan even aan het einde van de dag met andere vrijwilligers af te spreken.
We denken aan je als we de kraan opendraaien of even het licht aan doen, want het is steeds vroeger donker nu.
Heb je je rijbewijs al nodig gehad??
groeten van Theo, Huib, Anne en Marja
-
27 September 2006 - 14:00
Johan:
Hoi Sacha,
leuk om je verslag te lezen, lijkt me een behoorlijke cultuurshock. Fijn dat je nog wat liefs voor de kinderen kunt betekenen, leer jij ze ook nl-se liedjes ?? Veel plezier daar en groetjes van Marja,Thomas, Marthe en Hannah. -
27 September 2006 - 17:29
Anja:
hoi Sacha,
wat leuk om jou zo te kunnen volgen. Mooie foto's!!Ook het verhaal van jouw pleeggezin geeft een mooi beeld (al zijn zij dan rijk) veel goeds wens ik jou de komende weken en ik vind je een kei dat je dit doet, zeker zo in je eentje.
lieve groet,
Anja -
28 September 2006 - 06:14
Nathalie:
Hej Sas!
Moest ineens aan je denken dus ging maar eens kijken of je al gepost had! Vind het gaaf dat je het allemaal aandurft!! Zou ik echt niet durfen..
Fijn dat het goed gaat! =)
Ik ga je vanaf nu volgen!
Succes! Mis je wel hoor.. =(
Liefs,
Natlie =) -
29 September 2006 - 17:09
Len:
hee sas,
super om alles wat je beleefd hebt te lezen! zo bijzonder dat de culturen zo erg kunnen verschillen. de foto's zijn ook erg leuk. zo krijg ik een beetje een beeld van Ghana. die kindjes zijn ook echt té lief gewoon!
geniet van alle mooie dingen
dikke kus Len -
02 Oktober 2006 - 07:48
Wendy:
Heey sas!
Leuk om te lezen hoe het daar allemaal is, en wat je daar allemaal doet.
Je houd het dus nog wel een paar maanden uit:P
hier gaat het allemaal zijn gangetje.....dus nog niet veel bijzonders gebeurt!
ik wacht op je volgende verhaal!
kuss...wendy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
