vliegende schapen, voetballen op slippers, malaria
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sacha
18 Oktober 2006 | Ghana, Kumasi
Hoi Allemaal,
Vorige week zondag ben ik naar een begravenis geweest van een kennis van m’n gastfamilie. De begravenis was in een klein dorpje, dus eerst met de auto door de bush, daar aangekomen was iedereen in het zwart of rood, dat is heel normaal, maar omdat het in zo’n klein dorpje was was er niemand meer die in niet-begravenis kleding liep. Hierdoor viel ik wel heel erg op, mn gastgezin vond namenlijk dat ik mn nieuwe ghanese jurk aan moest, maar zoals je op de foto kan zien is deze behoorlijk vrolijk.
Eerst moesten we de hele voorste rij een hand geven, aangezien ze in een vierkant zitten was dit nogal een behoorlijk lange rij, daarna moesten we gaan zitten en kwamen enkele van hen ons een hand geven. Er werd en heleboel gezecht, dit was in Twi dus een beetje onverstaanbaar voor mij. Daarna werd er wat muziek gedraait, en werd er gedanst. Toen de hele groep (volgens mij met mensen van verderweg) compleet was moesten we opnieuw alle handen schudden. Dit gebeurde trouwens heel netjes in een rij met de mannen eerst. Vervolgens werden we naar het huis van de politieofficier gebracht, hier kregen we wat te drinken en te eten en moesten we onze donatie geven. Toen we het drinken op hadden kwamen de lokale kinderen om de doppen van onze flesjes te zoeken, deze gebruiken ze om een spel mee te spelen. Terwijl wij zaten te drinken werd er nog vrolijk verder gedanst en verteld, eigenlijk dus een behoorlijk vrolijke gebeurtenis, zeker als je er niks van verstaat.
Donderdag zijn we met een aantal vrijwilligers naar een school geweest om de wonden van de kinderen te ontsmetten en te verbinden. Dit was erg leuk, de kinderen en de school waren er ook erg blij mee, er zaten ook wel een paar kinderen tussen die eigenlijk niet echt wondjes hadden waar we wat mee konden, al helemaal dicht, maar ze vonden het toch wel erg leuk om even aandacht te krijgen van een obruni. Maar er waren er ook behoorlijk veel met echt vieze wonden, die eigenlijk al veel eerder ontsmet hadden moeten worden.Vanaf nu gaan er elke donderdag een paar naar verschillende scholen.
Zaterdag zijn we naar de Kintampo watervallen geweest, was erg mooi. De reis was eigenlijk alleen een beetje te lang om het op een dag te doen. We hadden om half 8 op Kejetia ( het trotrostation) afgesproken, we waren behoorlijk netjes optijd. Maar ze wachten altijd tot de hele trotro vol zit voor ze vertrekken dus uiteindelijk was het kwart over negen voordat we vertrokken. En toen moesten we ook nog 4 uur rijden, waren daar dus rond een uur of 1. Toen hebben we een tijdje bij de watervallen en het regenwoud rondom de watervallen gekeken. En tegen een uurtje of 3 vertrokken we weer voor onze vier uur duurende reis. Zo heb je toch wel een lange dag op pad, en ben je daar een kleine twee uurtjes geweest, maar begin wel behoorlijk te wennen aan het lang in de trotro zitten.
Zondag ben ik met mn gastvader mee geweest naar een boerderij. Ze hebben hier op de eerste vrijdag van December farmersday, op deze dag worden er prijzen uitgereikt aan de beste boer, en een aantal andere catagorien. Hiervoor zijn per regio drie boeren genomineerd. Nu ging een team van vier mensen van de verschillende universiteiten beslissen welke van deze boeren welke prijs zou winnen. Door problemen moesten ze er alleen eentje op zondag doen omdat anders het hele schema in de war zou raken, maar daardoor kon ik wel mooi mee. Eerst naar het dorpje van de boer gereden om de boer op te halen, die liet ons de weg naar zn velden zien. Was erg mooi om deze velden te zien, hij had vooral planteen, casave, cacou, olie palmen en citrus. De velden van de boeren hier, zijn meestal op plekken waar ze het regenwoud gekapt hebben. Dit is natuurlijk erg zonde, maar het maakt het wel erg mooi om te zien. Ook erg mooi om tussen deze bomen door te lopen. Halverwege hebben ze ter verfrissing een cacauboon open geslagen waardoor de bonen zichtbaar zijn. De bonen zijn omhulsd door een slijmerig wit goedje, wat erg lekker fris smaakt. Daarna terug gelopen naar het dorp en gezien hoe ze de bonen drogen, dit is een erg belangrijk proces want Ghana doet dit net anders dan de meeste andere landen en daardoor is de Ghanese cacou volgens mijn gastvader zo gewild over de hele wereld. Toen we weer bij het huis van de boer aankwamen werd er fufu voor ons gemaakt, en terwijl ik naar het maken van de fufu zat te kijken verzamelden er steeds meer kinderen in en om de boom achter mij. Toen ik een foto van het fufu maken had gemaakt, wilden ze toch allemaal ook wel erg graag op de foto, dus erg veel foto’s gemaakt. Daarna vroegen ze of ik mee wilde voetballen, dus ik op mn slippertjes in de hitte aan het voetballen, schoenen zijn toch wel erg handig als je wilt voetballen. Was erg grappig maar t ging voor geen meter. Daarna fufu gegeten, was erg lekker voor zover ik kon proeven, er zat namenlijk een nogal scherpe soep/saus overheen, zelfs de Ghanesen vonden het scherp, dat zecht denk ik wel genoeg. Op de terugweg werd de bak van onze jeep volgeladen met een geit, planteen en andere etenswaren dit omdat de boer het team wilde bedankten. Toch wel erg grappig, maar hier erg normaal een geit in de bak, heb ze ook al wel op het dak van trotros zien staan.
Maandagnacht erg misselijk geworden, en onwijze diaree en een slap gevoel, ’s ochtends overgegeven. Omdat er een paar weken geleden een paar andere vrijwilligers malaria hadden en ongeveer de zelfde verschijnslen hadden, ben ik ’s ochtends maar naar het ziekenhuis gegaan voor een malariatest. Malaria testen ze door een druppel bloed onder de microscoop te leggen en te kijken of de parasieten er in zitten, en jawel hoor een plus. Een plus betekend voor mij een hele lichte malaria, de Ghanesen hebben standaard een plus, die hebben pas malaria bij twee plussen of meer (het gaat tot vier). Ook hebben ze m’n hemoglobine gehalte getest, malaria tast namenlijk de hemoglobine aan, deze was gelukkig erg goed. Ik had 15,0 terwijl het normaal 12,8 is, hoe hoger hoe meer hemoglobine dus ik kan een malaria wel aan. Ook een medicijn gekregen om de paraciten uit mn lijf te halen, en daarna thuis weer lekker gaan slapen, en een erg rustig dagje gehad. Ik voel me nu al wel weer redelijk normaal maar moet nog even rustig aan doen. Met malaria kan je je namenlijk weer heel goed voelen, maar als je dan weer actief gaat doen word het weer erger. Maar wel lastig om rust te houden terwijl je je goed voelt.
Nog even een vervolg op mn verhaal van vorige keer over de opvallende verschillen.
Ze zijn hier erg godsdienstig, en dit laten ze zien ook, op vrijwil elke trotro en taxi staat iets als god bless us of iets met nyame (Twi voor god). Ook begint elke schooldag met het “our father”, en een paar andere liedjes als “Jesus loves me” I want to go to heaven when I die” voordat we overgaan op de normale kinderliedjes.
Als je mensen verteld dat je niet alles geloofd wat in de bijbel staat, is de volgende vraag ow ben je moslim dan? Het niet hebben van een geloof bestaat hier niet, maar problemen met mensen met andere godsdiensten zijn er echt niet, dat is wel erg mooi.
Iedereen begroet elkaar elke keer dat ze elkaar weer zien met hello, how are you? Dus zeg maar elke ochtend en als je weer terug komt van school/werk. Heb alleen echt nog nooit iemand horen zeggen dat het niet goed was. Ook op straat word het ons vaak toegeschreeuwd, maar ik verdenk sommigen van hen ervan dat ze niet meer weten dan how are you, i’m fine thant you. Verder word er behoorlijk wat obruni geroepen als we over straat lopen. Je bent hier ook erg snel vrienden, als je elkaars naam weet dan ben je toch wel behoorlijk goed bevriend. Als ze me dan vragen om mn nummer en ik dit niet wil geven omdat ik vind dat we elkaar nouwelijks kennen snappen ze er toch echt niks van. Het is ook heel normaal dat deze mensen die alleen je naam weten vragen of je met ze wil trouwen of ze wil uitnodigen in je thuisland. En als je ze verteld dat je een vriend hebt (vertel ik alle ghanesen omdat ik dacht dat je dan van die trouw vragen af zou zijn) dan vragen ze of je er ook een hier hebt, twee of meer kan toch geen kwaad? Op mn weekend tripjes draag ik mn ring, dat is toch wel veel makkelijker, vertel je gewoon dat je verloofd bent, dan stoppen ze meestal wel. Maar in het weeshuis vind ik het toch niet erg prettig om een ring te dragen. Dus opa en oma, die ring komt toch wel erg van pas hier.
Trotro chauffeurs zijn niet altijd de meest voorzichtige en veilige chauffeurs. Zaterdag op de heenweg heeft hij een geit aangereden, die vervolgens door de lucht vloog en daarna met veel pijn en moeite weer opstond, maar ja maakt toch niet uit, gewoon door rijden. Ze doen er vrijwel alles aan om zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te zijn. Op de terugweg (met een andere chauffeur), moesten we eerst wachten vanwege wegwerkzaamheden, toen we weer door konden rijden was er erg veel plek aan de rechterkant, nou dan haal je daar toch gewoon de hele file in.
Er zijn hier erg veel wegwerkzaamheden, dus het grootste deel van de hoofdwegen is op het moment niet geasfalteerd en/of een éénbaansweg. De hoofdwegen in de steden zijn meestal redelijk goed, zitten wat gaten in maar het meeste is geasfalteerd.
Antwoorden op vragen:
Iemand vroeg hoe het met mn engels gaat, nou het is soms nog wel lastig om precies te zeggen wat ik wil, maar ik leer elke dag meer en ik kom er ook meestal wel uit. Het lastigste is misschien nog wel het moeten sms-en in het Engels. Begin soms zelfs al moeite te krijgen met nederlandse woorden, dan weet ik alleen nog maar het engelse woord, of geen van tweeen. Zo heb ik vorige week een paar dagen na moeten denken voor ik op het woord rook kwam. Er was die dag een wel erg grote vuilverbranding, waardoor er erg veel zwarte rook was, dit hing over de hele markt ( en die is groot) dit wilde ik in mn dagboek zetten maar ik wist het woord niet meer. Soms begin ik ook al in het Engels te denken, dit meestal tot ik een woord niet in het Engels weet, dan ga ik weer over op het Nederlands. Ook mn Duits word trouwens beter, want een redelijk groot deel van de vrijwilligers komt uit Duitsland en Zwitserland, die praten vaak Duits met elkaar en omdat ik ook wel Duits kan spreek ik dit ook nog wel.
Vorige week zondag ben ik naar een begravenis geweest van een kennis van m’n gastfamilie. De begravenis was in een klein dorpje, dus eerst met de auto door de bush, daar aangekomen was iedereen in het zwart of rood, dat is heel normaal, maar omdat het in zo’n klein dorpje was was er niemand meer die in niet-begravenis kleding liep. Hierdoor viel ik wel heel erg op, mn gastgezin vond namenlijk dat ik mn nieuwe ghanese jurk aan moest, maar zoals je op de foto kan zien is deze behoorlijk vrolijk.
Eerst moesten we de hele voorste rij een hand geven, aangezien ze in een vierkant zitten was dit nogal een behoorlijk lange rij, daarna moesten we gaan zitten en kwamen enkele van hen ons een hand geven. Er werd en heleboel gezecht, dit was in Twi dus een beetje onverstaanbaar voor mij. Daarna werd er wat muziek gedraait, en werd er gedanst. Toen de hele groep (volgens mij met mensen van verderweg) compleet was moesten we opnieuw alle handen schudden. Dit gebeurde trouwens heel netjes in een rij met de mannen eerst. Vervolgens werden we naar het huis van de politieofficier gebracht, hier kregen we wat te drinken en te eten en moesten we onze donatie geven. Toen we het drinken op hadden kwamen de lokale kinderen om de doppen van onze flesjes te zoeken, deze gebruiken ze om een spel mee te spelen. Terwijl wij zaten te drinken werd er nog vrolijk verder gedanst en verteld, eigenlijk dus een behoorlijk vrolijke gebeurtenis, zeker als je er niks van verstaat.
Donderdag zijn we met een aantal vrijwilligers naar een school geweest om de wonden van de kinderen te ontsmetten en te verbinden. Dit was erg leuk, de kinderen en de school waren er ook erg blij mee, er zaten ook wel een paar kinderen tussen die eigenlijk niet echt wondjes hadden waar we wat mee konden, al helemaal dicht, maar ze vonden het toch wel erg leuk om even aandacht te krijgen van een obruni. Maar er waren er ook behoorlijk veel met echt vieze wonden, die eigenlijk al veel eerder ontsmet hadden moeten worden.Vanaf nu gaan er elke donderdag een paar naar verschillende scholen.
Zaterdag zijn we naar de Kintampo watervallen geweest, was erg mooi. De reis was eigenlijk alleen een beetje te lang om het op een dag te doen. We hadden om half 8 op Kejetia ( het trotrostation) afgesproken, we waren behoorlijk netjes optijd. Maar ze wachten altijd tot de hele trotro vol zit voor ze vertrekken dus uiteindelijk was het kwart over negen voordat we vertrokken. En toen moesten we ook nog 4 uur rijden, waren daar dus rond een uur of 1. Toen hebben we een tijdje bij de watervallen en het regenwoud rondom de watervallen gekeken. En tegen een uurtje of 3 vertrokken we weer voor onze vier uur duurende reis. Zo heb je toch wel een lange dag op pad, en ben je daar een kleine twee uurtjes geweest, maar begin wel behoorlijk te wennen aan het lang in de trotro zitten.
Zondag ben ik met mn gastvader mee geweest naar een boerderij. Ze hebben hier op de eerste vrijdag van December farmersday, op deze dag worden er prijzen uitgereikt aan de beste boer, en een aantal andere catagorien. Hiervoor zijn per regio drie boeren genomineerd. Nu ging een team van vier mensen van de verschillende universiteiten beslissen welke van deze boeren welke prijs zou winnen. Door problemen moesten ze er alleen eentje op zondag doen omdat anders het hele schema in de war zou raken, maar daardoor kon ik wel mooi mee. Eerst naar het dorpje van de boer gereden om de boer op te halen, die liet ons de weg naar zn velden zien. Was erg mooi om deze velden te zien, hij had vooral planteen, casave, cacou, olie palmen en citrus. De velden van de boeren hier, zijn meestal op plekken waar ze het regenwoud gekapt hebben. Dit is natuurlijk erg zonde, maar het maakt het wel erg mooi om te zien. Ook erg mooi om tussen deze bomen door te lopen. Halverwege hebben ze ter verfrissing een cacauboon open geslagen waardoor de bonen zichtbaar zijn. De bonen zijn omhulsd door een slijmerig wit goedje, wat erg lekker fris smaakt. Daarna terug gelopen naar het dorp en gezien hoe ze de bonen drogen, dit is een erg belangrijk proces want Ghana doet dit net anders dan de meeste andere landen en daardoor is de Ghanese cacou volgens mijn gastvader zo gewild over de hele wereld. Toen we weer bij het huis van de boer aankwamen werd er fufu voor ons gemaakt, en terwijl ik naar het maken van de fufu zat te kijken verzamelden er steeds meer kinderen in en om de boom achter mij. Toen ik een foto van het fufu maken had gemaakt, wilden ze toch allemaal ook wel erg graag op de foto, dus erg veel foto’s gemaakt. Daarna vroegen ze of ik mee wilde voetballen, dus ik op mn slippertjes in de hitte aan het voetballen, schoenen zijn toch wel erg handig als je wilt voetballen. Was erg grappig maar t ging voor geen meter. Daarna fufu gegeten, was erg lekker voor zover ik kon proeven, er zat namenlijk een nogal scherpe soep/saus overheen, zelfs de Ghanesen vonden het scherp, dat zecht denk ik wel genoeg. Op de terugweg werd de bak van onze jeep volgeladen met een geit, planteen en andere etenswaren dit omdat de boer het team wilde bedankten. Toch wel erg grappig, maar hier erg normaal een geit in de bak, heb ze ook al wel op het dak van trotros zien staan.
Maandagnacht erg misselijk geworden, en onwijze diaree en een slap gevoel, ’s ochtends overgegeven. Omdat er een paar weken geleden een paar andere vrijwilligers malaria hadden en ongeveer de zelfde verschijnslen hadden, ben ik ’s ochtends maar naar het ziekenhuis gegaan voor een malariatest. Malaria testen ze door een druppel bloed onder de microscoop te leggen en te kijken of de parasieten er in zitten, en jawel hoor een plus. Een plus betekend voor mij een hele lichte malaria, de Ghanesen hebben standaard een plus, die hebben pas malaria bij twee plussen of meer (het gaat tot vier). Ook hebben ze m’n hemoglobine gehalte getest, malaria tast namenlijk de hemoglobine aan, deze was gelukkig erg goed. Ik had 15,0 terwijl het normaal 12,8 is, hoe hoger hoe meer hemoglobine dus ik kan een malaria wel aan. Ook een medicijn gekregen om de paraciten uit mn lijf te halen, en daarna thuis weer lekker gaan slapen, en een erg rustig dagje gehad. Ik voel me nu al wel weer redelijk normaal maar moet nog even rustig aan doen. Met malaria kan je je namenlijk weer heel goed voelen, maar als je dan weer actief gaat doen word het weer erger. Maar wel lastig om rust te houden terwijl je je goed voelt.
Nog even een vervolg op mn verhaal van vorige keer over de opvallende verschillen.
Ze zijn hier erg godsdienstig, en dit laten ze zien ook, op vrijwil elke trotro en taxi staat iets als god bless us of iets met nyame (Twi voor god). Ook begint elke schooldag met het “our father”, en een paar andere liedjes als “Jesus loves me” I want to go to heaven when I die” voordat we overgaan op de normale kinderliedjes.
Als je mensen verteld dat je niet alles geloofd wat in de bijbel staat, is de volgende vraag ow ben je moslim dan? Het niet hebben van een geloof bestaat hier niet, maar problemen met mensen met andere godsdiensten zijn er echt niet, dat is wel erg mooi.
Iedereen begroet elkaar elke keer dat ze elkaar weer zien met hello, how are you? Dus zeg maar elke ochtend en als je weer terug komt van school/werk. Heb alleen echt nog nooit iemand horen zeggen dat het niet goed was. Ook op straat word het ons vaak toegeschreeuwd, maar ik verdenk sommigen van hen ervan dat ze niet meer weten dan how are you, i’m fine thant you. Verder word er behoorlijk wat obruni geroepen als we over straat lopen. Je bent hier ook erg snel vrienden, als je elkaars naam weet dan ben je toch wel behoorlijk goed bevriend. Als ze me dan vragen om mn nummer en ik dit niet wil geven omdat ik vind dat we elkaar nouwelijks kennen snappen ze er toch echt niks van. Het is ook heel normaal dat deze mensen die alleen je naam weten vragen of je met ze wil trouwen of ze wil uitnodigen in je thuisland. En als je ze verteld dat je een vriend hebt (vertel ik alle ghanesen omdat ik dacht dat je dan van die trouw vragen af zou zijn) dan vragen ze of je er ook een hier hebt, twee of meer kan toch geen kwaad? Op mn weekend tripjes draag ik mn ring, dat is toch wel veel makkelijker, vertel je gewoon dat je verloofd bent, dan stoppen ze meestal wel. Maar in het weeshuis vind ik het toch niet erg prettig om een ring te dragen. Dus opa en oma, die ring komt toch wel erg van pas hier.
Trotro chauffeurs zijn niet altijd de meest voorzichtige en veilige chauffeurs. Zaterdag op de heenweg heeft hij een geit aangereden, die vervolgens door de lucht vloog en daarna met veel pijn en moeite weer opstond, maar ja maakt toch niet uit, gewoon door rijden. Ze doen er vrijwel alles aan om zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te zijn. Op de terugweg (met een andere chauffeur), moesten we eerst wachten vanwege wegwerkzaamheden, toen we weer door konden rijden was er erg veel plek aan de rechterkant, nou dan haal je daar toch gewoon de hele file in.
Er zijn hier erg veel wegwerkzaamheden, dus het grootste deel van de hoofdwegen is op het moment niet geasfalteerd en/of een éénbaansweg. De hoofdwegen in de steden zijn meestal redelijk goed, zitten wat gaten in maar het meeste is geasfalteerd.
Antwoorden op vragen:
Iemand vroeg hoe het met mn engels gaat, nou het is soms nog wel lastig om precies te zeggen wat ik wil, maar ik leer elke dag meer en ik kom er ook meestal wel uit. Het lastigste is misschien nog wel het moeten sms-en in het Engels. Begin soms zelfs al moeite te krijgen met nederlandse woorden, dan weet ik alleen nog maar het engelse woord, of geen van tweeen. Zo heb ik vorige week een paar dagen na moeten denken voor ik op het woord rook kwam. Er was die dag een wel erg grote vuilverbranding, waardoor er erg veel zwarte rook was, dit hing over de hele markt ( en die is groot) dit wilde ik in mn dagboek zetten maar ik wist het woord niet meer. Soms begin ik ook al in het Engels te denken, dit meestal tot ik een woord niet in het Engels weet, dan ga ik weer over op het Nederlands. Ook mn Duits word trouwens beter, want een redelijk groot deel van de vrijwilligers komt uit Duitsland en Zwitserland, die praten vaak Duits met elkaar en omdat ik ook wel Duits kan spreek ik dit ook nog wel.
-
18 Oktober 2006 - 12:09
Jeroen:
Kijk, kijk, een nieuw bericht van Sas. Dat is nieuws dat mijn computer meteen meldt. We kijken met nieuwsgierigheid uit naar je verhalen, net als naar die vna Veerle en Aike. Het is nogal wat dit keer: de doden begraven, de boeren prijzen, de gewonden verzorgen, .... de geiten omverrijden! Nou ja, voor een niet gelovige doe je veel goede werken (dat was de opdracht in de katholieke kerk: de hongerigen spijzigen, de dorstigen laven, de gevangenen bezoeken, etc ik ken ze niet meer allemaal) Veerle en Aike vertrekken morgen definitief uit het klooster in Nagercoil naar een journailistiek project in Sivakasi, vooral omdat ze er te weinig te doen hebben, het lijkt erop dat dat voor jou niet geldt. Je hebt volle dagen.
Hoe je de straten beschrijft zie ik een heel gammele stad voor me, maar dan wel gevuld met jongens die op zoek zijn naar leuke blonde meiden uit het RIJKE westen. De wereld is ongelijk verdeeld, geef ze ongelijk dat ze het proberen, maar ik kan me indenken dat het het moeilijker voor je maakt om te weten of iemand echt je vriend aan het woprdne is of dat er verborgen agenda's een hoofdrol spelen op de achtergrond.
Die malaria is onplezierig, zoals je het opschreef dacht ik die heeft te veel ongedroogde cacao-bonen gegeten of te scherp voedsel, maar toch die muggen. Slaap jij ook met een geimpregneerde klamboe, net als V en A? Dagelijks pilletjes? Of ben je zo lang in Ghana dat die pilletjes niet mogen? Wordt maar gauw beter en sla ze dood die muggen.
groetjes Jeroen
-
18 Oktober 2006 - 12:56
Cees:
ter info, planteen kennen wij als bakbananen, je weet wel die zwarte alleen in Ghana zijn ze vaak nog groen, ik vermoed dat ze ook achter in de jeep (zie foto) liggen. Fufu is cassave gestampt tot een kleverige deegbal, en dient als basis voor veel soep gerechten. Dat stampen is overigens een zware bezigheid waarmee de vrouwen lang bezig zijn. Velen zullen zich de foto´s uit afrika wel herinneren waarop vrouwen staan die met een grote stamper en pot bezig zijn. Oliepalmnoten - (liggen ook achterin de jeep (die oranje vruchtjes tussen dat harige spul)) groeien in de oksels van de palmtakken van de oliepalmboom, en natuurlijk wordt er palmolie van gemaakt wat weer gebruikt wordt voor o.a. zeepproduktie.
Sacha slikt 1 maal per week een malaria tablet(lariam) en moet dit gedurende haar verblijf blijven doen + een paar weken daarna.
Cees -
18 Oktober 2006 - 13:05
Cees:
Voor degene die geinteresseerd zijn in het maken van fufu en soup is de volgende link wel leuk.
www.spunk.nl/articles/view_article.asp?id=1154599328501
Als je deze kopieer naar je adresbalk krijg je een filmje te zien van het maken van fufu en soup.
Cees -
18 Oktober 2006 - 13:45
Marja:
Hoi Sacha,
alweer een heel reisverslag. Je hebt in een paar weken al heel wat gezien en meegemaakt.
Leuke foto's en die jurk staat je goed.
Ik moest ook gelijk denken aan het scherpe voedsel en de cacaobonen toen ik je verhaal las, maar malaria is wel heel vervelend zeg. Sterkte er mee.
Bij zijn hier ook ziek geweest de vorige week. Toen Anne een nacht aan het overgeven was dacht ik ook aan een pannekoek die we de avond ervoor hadden gegeten en wellicht niet goed was geweest. Maar toen Huib en ik twee dagen later volgden, en ook een nacht zeer beroerd waren, bleek het toch een buikgriep te zijn. Wat zal je je belabberd hebben gevoeld die nacht.
Wel gezellig zo reizen met een auto vol spullen. Wij hebben in China ook in een trein gezeten waarin mensen hun huisdieren (kippen, geiten enz.) meenamen en ook gezellig aan het koken waren.
Ik zal Anne straks zeggen dat er weer een nieuw bericht is met foto's. Ze leeft erg met je mee.
groetjes van ons allemaal, marja
-
18 Oktober 2006 - 13:50
Jade:
Wat beleef jij veel zeg :O
Lijkt me wel mooi daar!!
Sterkte met je malariaprobleem
Kus Jade -
18 Oktober 2006 - 14:40
Carmen:
heeyz meiz!
jah dan komt idd die ring wel van pas!wel appart dat ze je daar zo snel al vragen om met je te trouwen maar het lijkt me ook wel leuk om mee te maken! je kunt wel merken dat die cultuur daar heel erg anders is !!
ook dat je bij de begravenis in het rood of zwart moet zijn gekleed!
ik schrok alleen wel toen je zei dat je malaria had!ik hoop dat t nu wat beter gaat?
en die bus moet je volgens mij ook wel even aanwennen niet op tijd rijden maar wachten tot die vol zit en vervolgens nog tegen geiten oprijden :O! hahah gebeurd hier niet denk omdat wij te veel met tijd bezig zijn!
maar goed nog heel veel plezier en beterschap
liefz carmen
-
18 Oktober 2006 - 16:50
Liny En Ben Noltus:
Lieve Sacha: wàt een belevenissen, zeg ! Geweldig !Alleen de malaria is minder pretig, natuurlijk ! Pas alsjeblieft goed op jezelf ! (We willen je graag heel en gezond terugzien ! ) Heel veel liefs van
Liny en Ben Noltus. -
18 Oktober 2006 - 18:45
Martha:
heey lieve sacha, wat leuk om dat allemaal te lezen. Wel vervelend van die malaria, maar gelukkig niet zo erstig.. hoe gaat het trouwens met de opvoeding van de kinderen van het weeshuis? je zei in het begin dat ze er zo hard mee omgingen enzo. hoe is dat nu? of valt het je niet meer op?
Wil je voorlopig daarblijven of zit je er al aan te denken om een ander weeshuis op te zoeken?
weer veel vragen he:P ik heb volgende week herfstvakantie.. zullen ze daar wel niet aan doen ofwel:)en ik ben al bij lisanne op bezoek geweest op kamers en bij rogien. In de herfstvakantie ga ik bij sondra op bezoek en mee colleges volgen:) voel ik me ook een beetje een student.
laat snel weer wat van je horen
liefs mij -
18 Oktober 2006 - 19:41
Corrie:
Je hebt een mooie vrolijke Ghanese jurk. Het is leuk om door je verhalen en de foto's een beter beeld van je omgeving daar en je belevenissen te krijgen. Ik heb er van genoten. Je bent knap en verstandig omgegaan met de malaria verschijnselen. We zijn blij dat het al weer beter gaat. Goed dat je gelijk hebt laten uitzoeken hoe erg het was. Zelfs de zwaarste malariapillen zijn dus toch geen garantie.
Ik begrijp dat de Kintampo watervallen ten noorden van Kumasi liggen in een gebied waar veel groeit omdat het daar 9 maanden per jaar regentijd is. Dat moet genoeg water voor watervallen opleveren;-)
Hier zijn de verkiezingen duidelijk in aantocht. Er is vooral een politieke strijd via internet. Dat doen ze vast ook een beetje voor jou zodat je je de eerste keer dat je mag stemmen goed kunt voorbereiden ook al zit je ver weg. Ik ben wel benieuwd of het er nog van gaat komen. Voorlopig is het in de tijd nog ver weg ... pas op 22 november.
-
18 Oktober 2006 - 22:06
Jan En Martha:
Fijn weer een verslagje van je te zien, we lezen het graag en leven met je mee. Beterschap en sterkte met de Malaria, je wist goed wat te doen. Het nederlands zal je wel nog veel grappiger gaan klinken na een jaar zonder, weet dat ik ooit in een deuk heb gelegen om het lange woord veiligheidsriem in het vliegtuig waar voor het eerst weer nederlands te horen was. Sterkte met het eten daar, en pas gerust de garderobe nog verder aan; staat je goed! Groeten uit een herfstachtig nederland waar we maar verkouden worden, jij sterkte met de warmte :-) -
22 Oktober 2006 - 19:25
Suzan:
Tjee wat een verhalen zeg! Erg leuk om ze iedere keer te lezen!Veel beterschap met je malaria en take it easy meid!
Greets Suzan -
23 Oktober 2006 - 08:29
Wendy:
heey sas
jammer dat je malaria hebt/had! maar gelukkig gaat het alweer beter met je. en zo te lezen heb je het ook aardig naar je zin. met de begrafenis (die is natuurlijk niet zo leuk),gewonden verzorgen en geiten omver rijden:p. hier in enschede is het maar een saaie boel hoor! Ik ben heel druk met mn studie.....nu herfstvakantie.....en kris zit een weekje in engeland.....om haar engels een beetje bij te schaven:P
met het zwemmen gaat het wel redelijk...maar ik word wel een beetje lui...we trainen nog maar twee keer in de week nmlk!!!
gelukkig nog kickboksen en hardlopen erbij;)
en we gaan hier binnenkort ook sinterklaas vieren:P bij mij thuis + filmavondje
helamaal vergeten, keb nog heel leuk verhaal: we hadden laatst een feestje van mieke......18 geworden...en er was heel veel drank. nou je raar het al: bert was er dus ook....:P....drie biertje.......en bert was aan het kotsten:P en zo waren er nog wat anderen...je had er echt bij moeten zijn. later nog de stad in geweest....naar lunatic...was echt super gezellig......daarna geslapen bij monique....die vierde verjaardag samen met mieke
was in ieder geval super gezellig.
ik hoop dat je het nog heel leuk hebt...kuss
wendy -
25 Oktober 2006 - 09:03
Cees:
Vrijdag (20 okt.)melde Sacha dat ze weer malaria vrij is verklaard.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
