stamppot worteltjes met gehaktbal
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sacha
28 November 2006 | Ghana, Kumasi
Heey allemaal,
Zo jullie waren blij met de foto's haha!
Zaterdag met mn gastmoeder naar de markt geweest om spulen te kopen voor de hollandse stamppot worteltjes met gehaktbal die zondag op het menu stond. De vrouw waar we de aardappelen en worteltjes kochten was erg blij met ons aangezien we minofmeer dr hele kraam leeg kochten. Hadden net iets minder dan een kilo aardappelen (naar mijn schatting) En een kleine tros worteltjes. Ik wilde betalen maar was niet toegestaan, na even welles nietes zij Lydia (mn gastmoeder) Jij betaald later. Of te wijl, discussie gesloten ik betaal.
Zondag wilde ik met een van de andere vrijwilligers de goudmijn in Obuasi bezoeken. Er werd ons daar alleen heel vriendelijk verteld dat het zondag was en het dus niet mogelijk was om naar binnen te gaan. Wij vonden dit toch wel een beetje gemeen aangezien iemand die we kenden een paar weken geleden op zondag was geweest en ze toen vertelde dat het mogelijk was geweest als ze voor 12 uur was geweest. Ook vertelde de een dat het op zaterdag mogelijk was en de ander dat dat niet zo was. Was dus een erg logisch zooitje. Maar uiteindelijk toch maar terug gegaan naar Kumasi, even naar de markt geweest. Ja die is er op zondag. Erg vreemd aangezien het druk is voor zondag maar erg rustig voor de markt. Hier toch nog wat extra aardappellen en worteltjes gekocht omdat ik bang was dat het te weinig was. Ook snoep gekocht zodat ik volgende week met sinterklaas zwartepiet kan spelen, nou ja snoepgoed kan strooien in het klaslokaal.
Daarna naar huis en de stamppot gekookt. Er was toch wat meer inprovisatie nodig dan verwacht. Toch iets gevonden om de aarddappels mee te pureren, maar was toch allemaal wat lastiger dan als je de dingen hebt die je normaal gebruikt. Twee grote pannen passen niet op het gasvornhuis dus ook een pan op kolen gekookt. Het was erg goed dat we vroeg begonnen waren want het duurde toch wat langer dan gepland.
Heel netjes de tavelgedekt en aan tafel opgeschept. Toen ik Lydia vertelde dat we aan tafel gingen eten was het "o, dear me". Normaal eet iedereen namenlijk gewoon op het moment dat hij/zij honger heeft op de plek waar die het het fijnst vind. Maar vooral voor David was het erg goed om aan tafel te eten. Heb hem nog nooit zoveel zien eten voor zn avondeten, denk dat het voor een deel komt omdat hij stil moest zitten en voor een ander deel omdat hij het gewoon lekker vond. Abena in tegendeel vond het echt niet te eten. De rest vond het van wel ok tot erg lekker.
Kwabi had zondag een tand eruit. Dan moet je de tand op het dak gooien en god vragen om een nieuwe, als je god niet vraagt om een nieuwe krijg je een groene. Toch wel weer wat anders dan de tandenfee.
Marja: Ja mn ouders hebben al een boodschappenlijstje, maar staat toch eigenlijk nog niet echt etenswaar op. Meer dingen zoals shampoo wat hier moeilijk te krijgen is aangezien ze hier altijd naar de kapper gaan om hun haar te laten wassen of het in vlechtjes hebben of kaal zijn.
En wat de knuffel betreft. Echt super lief van Anne, maar ik ben bang dat het misschien voor een dagje bij de wezen is. Daarna neemt de staff het mee naar huis. Ja echt waar. Het is erg lastig om wat aan de kinderen te geven zolang het niet vast zit. Zijn ook andere vrijwilligers die geld gekregen hadden om iets voor de wezen te doen maar niet weten wat er precies mee te doen omdat het niet bij hun blijft.
Groetjes Sacha
Zo jullie waren blij met de foto's haha!
Zaterdag met mn gastmoeder naar de markt geweest om spulen te kopen voor de hollandse stamppot worteltjes met gehaktbal die zondag op het menu stond. De vrouw waar we de aardappelen en worteltjes kochten was erg blij met ons aangezien we minofmeer dr hele kraam leeg kochten. Hadden net iets minder dan een kilo aardappelen (naar mijn schatting) En een kleine tros worteltjes. Ik wilde betalen maar was niet toegestaan, na even welles nietes zij Lydia (mn gastmoeder) Jij betaald later. Of te wijl, discussie gesloten ik betaal.
Zondag wilde ik met een van de andere vrijwilligers de goudmijn in Obuasi bezoeken. Er werd ons daar alleen heel vriendelijk verteld dat het zondag was en het dus niet mogelijk was om naar binnen te gaan. Wij vonden dit toch wel een beetje gemeen aangezien iemand die we kenden een paar weken geleden op zondag was geweest en ze toen vertelde dat het mogelijk was geweest als ze voor 12 uur was geweest. Ook vertelde de een dat het op zaterdag mogelijk was en de ander dat dat niet zo was. Was dus een erg logisch zooitje. Maar uiteindelijk toch maar terug gegaan naar Kumasi, even naar de markt geweest. Ja die is er op zondag. Erg vreemd aangezien het druk is voor zondag maar erg rustig voor de markt. Hier toch nog wat extra aardappellen en worteltjes gekocht omdat ik bang was dat het te weinig was. Ook snoep gekocht zodat ik volgende week met sinterklaas zwartepiet kan spelen, nou ja snoepgoed kan strooien in het klaslokaal.
Daarna naar huis en de stamppot gekookt. Er was toch wat meer inprovisatie nodig dan verwacht. Toch iets gevonden om de aarddappels mee te pureren, maar was toch allemaal wat lastiger dan als je de dingen hebt die je normaal gebruikt. Twee grote pannen passen niet op het gasvornhuis dus ook een pan op kolen gekookt. Het was erg goed dat we vroeg begonnen waren want het duurde toch wat langer dan gepland.
Heel netjes de tavelgedekt en aan tafel opgeschept. Toen ik Lydia vertelde dat we aan tafel gingen eten was het "o, dear me". Normaal eet iedereen namenlijk gewoon op het moment dat hij/zij honger heeft op de plek waar die het het fijnst vind. Maar vooral voor David was het erg goed om aan tafel te eten. Heb hem nog nooit zoveel zien eten voor zn avondeten, denk dat het voor een deel komt omdat hij stil moest zitten en voor een ander deel omdat hij het gewoon lekker vond. Abena in tegendeel vond het echt niet te eten. De rest vond het van wel ok tot erg lekker.
Kwabi had zondag een tand eruit. Dan moet je de tand op het dak gooien en god vragen om een nieuwe, als je god niet vraagt om een nieuwe krijg je een groene. Toch wel weer wat anders dan de tandenfee.
Marja: Ja mn ouders hebben al een boodschappenlijstje, maar staat toch eigenlijk nog niet echt etenswaar op. Meer dingen zoals shampoo wat hier moeilijk te krijgen is aangezien ze hier altijd naar de kapper gaan om hun haar te laten wassen of het in vlechtjes hebben of kaal zijn.
En wat de knuffel betreft. Echt super lief van Anne, maar ik ben bang dat het misschien voor een dagje bij de wezen is. Daarna neemt de staff het mee naar huis. Ja echt waar. Het is erg lastig om wat aan de kinderen te geven zolang het niet vast zit. Zijn ook andere vrijwilligers die geld gekregen hadden om iets voor de wezen te doen maar niet weten wat er precies mee te doen omdat het niet bij hun blijft.
Groetjes Sacha
-
28 November 2006 - 16:15
Jade:
Een ''lekkere Hollandse Maaltijd'':D
xx Jade -
28 November 2006 - 16:22
Suzan:
haha dat zal je wel gesmaakt hebben ;-) keer wat anders!! -
28 November 2006 - 17:14
Carmen:
dat is ook wel hard dat ze die dan zomaar meenemen:O
wassen ze wel hun haar dan net zo vaak als wij of veel minder? want als ze telkens naar de kapper gaan om hun haren te laten wassen kan ikme voorstellen dat ze hun haar minder vaak wassen!
kuz -
28 November 2006 - 17:14
Liny En Ben:
haha, je had natuurlijk de klapstuk vergeten! Hutspot zonder klapstuk is als een bloemist zonder bloemen...
Enfin, als jullie allemaal nog leven, was die maaltijd vast wel goed, Sacha !
Wat een aanpassingsvermogen moet je toch ontwikkelen, zeg!
Niettemin: dat komt je je hele verdere leven van pas, dat zul je zien!
Lieve groeten uit "Hengel ". -
28 November 2006 - 17:26
Noesja:
leuk een hollandse maaltijd!!!gelukkig dat je alle ingredienten kon vinden tenminste!!!
draag jij je haar inmiddels ook al in vlechtjes??
liefs
noes -
28 November 2006 - 17:41
Corrie:
Weer heerlijk zo'n bericht. De foto's smaken naar meer ;-)
Volgens mij kun je daar ook beter Witte Piet spelen. Dan val je meer op! Mooi dat de hollandse maaltijd goed gelukt is.
Over dat betalen had ik je kunnen waarschuwen. Ik heb de info map van Ontmoet Africa gelezen. Je kunt als je ze mee uit neemt (het zwemfeest) wel betalen want dat hoort ook bij de gewoonten. Nu had Lydia jou mee naar de markt genomen.
Veel plezier de laatste 2 weken in Kumasi. -
29 November 2006 - 08:22
Wendy:
heey sas!
zeker wel lekker he, zn holandse maaltijd. smaakte het ook nog een beetje hollands dan?
leuke foto's trouwens....ik heb ze net pas bekeken. echt mooie omgeving daar!!
hier gaat alles prima...voor zover ik weet;) ik ben wel heel druk aan de studie!
en wat die trainingen betreft: ik mag niet vaker trainen......maar ik ben al weer aant zeuren bij teun (voor de vrijdag traning).....dus dat gaat wel goed komen:D
spreek je wel weer bij je volgende verhaal;):d
kuss -
29 November 2006 - 13:48
Marja:
Hoi Sacha,
wat dacht je van Maggi wonderstamppot. Misschien kun je het voor je gastgezin importeren. Wij hebben er vroeger''een trektocht mee overleefd. Ik weet niet of het nog bestaat hoor. En hoe is het met de gehaktballen afgelopen???
We zullen wel even een knuffelzoektocht houden. Komt goed.
We hoorden dat je gaat verkassen??
Geniet nog even van je kids. Wij zijn hier geheel in Sintsferen en Sintstress. Witte piet kan goed want ik zag ook het sinterklaasjournaal heel veel gekleurde pieten of was het bij Jetix. In iedergeval gele, blauwe, enz. Pieten.
Totziens, Marja en de rest. -
04 December 2006 - 10:35
Ivar:
Sjho Sjho sas! lekker bezig zie ik alweer! ik kreeg deze site van ossie, omdat ik iedereen aan t checken was voor wintersport en jij niet kon! Maar ik lees dat t allemaal goed gaat! Ik zag iemand anders t ook al schrijven, maar idd een andere cultuur en hele andere manier van leven, ga je ckers nog vaak van pas komen. Ik hoop dat je nog veel fun daaro hebt en vele leuke dingen tegenkomt en ik zie je vast wel weer es!
GreetZz,
Ivar! -
04 December 2006 - 14:19
Melanie:
Hi Sacha, even if I don't understand dutch it's nice to see your pictures from Ghana.I really miss all in Kumasi.Of course it's nice to be at home, but it's different.I had no cultureshock or some kind of that. But it's verdomme(?)cold.How are all in Kumasi?And the children in Children's Home? Greetings from Switzerland Melanie -
04 December 2006 - 19:51
Martine Van Lerdam:
Beste sacha, ik heb een heel verhaal getypt maar hetis verdwenen vast iets niet goed gedaan. wij anton en ik hebben atta eens bij jullie gebracht ik heb in ba gewerkt.ik heb genoten van de fotos heb je een echte olifant gezien ja he oja je kunt beter niet op je blote pootjes lopen ivm infectie gevaar sorry de pleeg in de weer. ik stop nu en probeer dit bij jou te krijgen heel veel sucses met alles en atta is heel gastvrij ik denk dat ze het enig vindt als je komt groetjes martine -
06 December 2006 - 14:45
Sinie:
een mooi relaas over de stampot worteltjes.
ook heb ik de fotoserie bekeken.
Pas je wel op met de olifanten?
alvast prettige Kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar toegewenst, mede namens Jurjen
groetjes Sinie -
07 December 2006 - 15:12
N:
. -
21 Februari 2008 - 17:09
Goudmijn In Ghana:
Ghana
Een nieuwe goudmijn in een beschermd regenwoud
Wat zijn de gevolgen voor de mensen en het milieu
Eén van Ghana’s laatste regenwouden, het Ajunjua Bepo Forest reservaat zit bovenop een grote hoeveelheid goud. Newmont is na AngloGold de grootste producent van goud met mijnen in de vijf continenten. Newtmont wil in Yayaaso, de Akyem mijn opstarten, een open put van 2,6 km op 800 meter en 402 meter diep. Er is nogal wat tegenstand, maar als de goudmijn er komt zal ze een oppervlakte hebben van 74 hectaren, en de grootste open goudmijn worden in Ghana. Sinds de laatste 40 jaar is de oppervlakte van het regenwoud verminderd tot 1,2 miljoen hectaren, 11 % van het oorspronkelijke regenwoud, het meeste ervan in de vorm van Ghana’s reservaten.
Voor goudwinning in open mijnen zijn grote oppervlakten grond nodig en het gebruik van vele chemische stoffen. De meest gebruikte chemische stof is cyanide, dat een groot impakt heeft op het milieu met een effect op land, water en lucht en dus de gezondheid van alle mensen die in dit gebied wonen. Het gebruik van cyanide in Afrikaanse landen is nog niet onderhevig aan allerlei overheidswetgeving, waardoor ook door niet effïent gebruik ervan de schade nog veel groter is. Niettegenstaande de toxiteit voor het milieu zal de goudmijn industrie cyanide blijven gebruiken, omdat er geen praktishe alternatieven voor handen zijn. Als men deze omvangrijke vervuiling al zou willen opruimen zal het blijken dat het veel te veel zou gaan kosten voor beide partijen, zowel voor de overheid als voor Newmont.
In San Miguel Ixtahuacán, San Marcos, Guatemala heeft Marlin Gold Mine sinds een paar jaren een nieuwe goudmijn. Alle negatieve effecten zijn door experten jaren voor de opstart van deze mijn uitvoerig besproken. Vandaag zien de mensen dat er regelmatig grote hoeveelheden cyanide met vrachtwagens worden aangevoerd. Het enige wat de mijn verlaat is het goud, dat door de ‘Marlin Gold Mine’ onmiddellijk wordt verscheept naar het buitenland.De vervuiling die cyanide aanricht aan bodem, water en lucht blijft neemt steeds toe, jaar na jaar. De Tzala Rivier is nu al sterk vervuild, verschillende waterbronnen waar de bevolking vroeger zijn water vandaan haalde zijn opgedroogd. Geen wonder de mijn verbruikt per uur 250.000 liter water. Om de haverklap wordt er dynamiet gebruikt die de goudhoudende rotsen moeten verpulveren. Verder wordt deze rotsen verder fijn vermalen waarna massaal water wordt toegevoegd. Het toevoegen van de cyanide moet er dan voor zorgen dat het goud aanwezig in zeer kleine hoeveelheden (niet zichtbaar met het oog) worden opgelost, geconcentreerd. Deze ontploffingen zijn de oorzaak van grote, zeer hinderlijke stofwolken en tientallen huizen hebben het probleem dat muren barsten, scheuren vertonen. De mensen zijn machteloos.Wat kunnen ze beginnen tegen een multinational. Allerhande overheidswetgeving die de burgers zouden moeten beschermen tegen allehande problemen zijn hier nog onbestaande. Lokale mensen bieden weerstand, dat soms door de multinational nogal vlug wordt bestempeld als gewelddadig. Lokale mensen die zich inzetten om dingen te veranderen ten voordele van hun zwakkere medeburgers, belanden soms in de gevangenis. Mensenrechten en allerlei internationale overeenkomsten ten spijt, worden deze mensen steeds weer veel te hard aangepakt.
Adausena is een klein dorpje waar ik een week verblijf bij een lokale familie. Een klein kamertje met als dak, ijzeren golfplaten, met een bed, een tafeltje en een paar stoelen.
In de buurt is er een kantoor van Newmont. Bij mijn bezoek moet ik een stel veiligsheidsmensen passeren voordat ik het gebouw binnen mag. Op een parking staan een groot aantal jeeps met airconditioner, ter beschikking van de mensen van Newmont. Een groot verschil met het dorpje een paar km verderop waar ik verblijf, waar geen auto’s zijn en waar aan het buststation op bepaalde tijdstippen van de dag het mogelijk is om met een busje, dat minstens 30 jaar oud lijkt te zijn, zich te verplaatsen. Binnen het gebouw is er ondermeer een mooie vergaderruimte met airco, het is eventjes wennen aan de deze confortabele omstandigheden, na een verblijf in Adausena. Na een korte introductie met de Social Investment Manager en een adviseur van Newmont, kom ik te weten dat gedurende de bouw van de mijn 500 tot 600 mensen een job zullen vinden. Later zal dat aantal dalen tot 200 of 300. In buurt zijn er 8 dorpjes, die op de een of andere manier zullen betrokken zijn met de nieuwe mijn. Ook in Adausena zullen sommige mensen mogelijks een job kunnen krijgen bij Newmont. Eens de mijn goud produceert kost het Newmont snel honderd duienden US per dag en meer voor iedere dag dat de mijn , voor welke reden dan ook , niet operationeel is. Veel erger zou het zijn dat als er in de toekomst in het land een politiek confict zou ontstaan waardoor Newmont tijdelijk of voorgoed het land, de mijn, zou moeten verlaten. Daarvoor hebben ze dus een Social Investment Manager die ervoor zal zorgen dat door kleine investeren in sociale voorzieningen, goeie samenwerking met de lokale overheid, door het verwerven van een goed imago bij de burgers en door de burgers goed te informeren, zal proberen problemen zoals sociale onrust, zoveel mogelijk te voorkomen.
Terug in Adausena heb ik een gesprek met een ‘assemblymen’. Een oude wijze man met wit -grijse haren die zich heel betrokken voelt met alles wat er omgaat, echt bekommert is met de toekomst van Adausena en zijn inwoners. Hij woont heel éénvoudig, beschikt over electriciteit maar niet over lopend water. Fier verteldt hij dat zijn twee zonen in Engeland zijn en daar studeren. Als ik vaststel in welke schammele omstandigheden hij woont, kan ik mij in het geheel niet voorstellen welke opofferingen dat moet hebben gevergd om zijn zonen te laten studeren. Tot mijn nog grotere verbazing stel ik vast, na een gesprek met hem in verband met de mogelijke nieuwe goud mijn, dat hij heel goed op de hoogte is van alle mogelijke problemen die dit met zich zal meebrengen. In het begin van het gesprek stel ik vast hoe machteloos hij zich moet voelen ten overstaan van zoveel problemen, tegenoverstaan van een grote multinational. Verder in het gesprek praat hij meer gedreven over de problemen en de mogelijke oplossingen. Ik beloof hem te zullen helpen, maar besef terzelfdertijd dat ik niet goed weet hoe ik dat zal kunnen doen. Ik hoop er samen, met de NGO Bigstep en misschien ’anderen’ iets aan te kunnen doen. Ook hij beseft dat de mijn er zal komen, misschien wel op een kleinere schaal. Zijn aandacht gaat dan ook uit naar de mogelijke werkgelegenheid dat dit project zal creeren voor Adausena. De mijnconsessie zal voor 16 jaar zijn. Nadien verdwijnt de werkgelegeheid weer. Het komt er ondermeer op aan ervoor te zorgen dat Newmont, die zijn werknemers zelf zal opleiden, beter een groter aantal wernemers over een kortere tijd een job geeft, zodat ze na hun opleiding en ervaring bij Newmont, later ergens anders in Ghana gemakkelijker aan de slag kunnen.
Tijdens de bouw van de mijn zullen boeren met kleine plantages (0,5 of 1 hectare of meer) met mango’s of andere vruchten verdwijnen en moeten ze op basis van iedere boom vergoed worden. Als ze al een redelijke vergoeding krijgen zal na verloop van tijd het geld van de vergoeding opraken en zullen deze boeren, niet meer beschikkend over hun bomen, zonder inkomen komen te staan. Als ze al hun plantage ergens anders zouden kunnen aanleggen duurt het 4, 5 jaar , voordat deze bomen volop weer vruchten dragen. Er moet regelmatig worden gewied, wat zeer arbeidsintensief is en er moet ook worden gesproeid tegen insecten en ziektes, wat allemaal, naar Afrikaanse normen, samen een grote investering vergt. Ik vrees dat de vergoeding die de boeren zullen ontvangen nooit voldoende zal zijn om te voorzien in deze investering en tergelijkertijd de kosten zullen dekken voor hun levensonderhoud, gedurende de jaren die nodig zijn zodat hun nieuwe bomen terug voldoende vruchten dragen om ervan te overleven. Zo worden de armsten onder de armen, degenen die al minder dan 1 dollar per dag verdienen, steeds weer niet alleen als eerste, maar ook het ergste worden getroffen.
Guido
Van Rossen
Reacties zijn welkom op
guido.van.rossen@telenet.be
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
